W kontakcie – zajęcia z dramą
Cotygodniowe, stałe zajęcia dla młodzieży z warszawskich ośrodków opiekuńczo-wychowawczych, podczas których grupa pracuje nad zdefiniowanym zagadnieniem, problemem lub wyzwaniem. Każde półtoragodzinne zajęcia mają określony cel, ustalany z uczestnikami, który wcześniej może zostać skonsultowany z wychowawcami. Ważną kwestią w dramie jest możliwość pozostawienia uczestnikom decyzyjności w zakresie zarówno formułowania celu, jak i sposobu zakończenia stworzonej podczas zajęć sytuacji. Zajęcia prowadzi zazwyczaj dwóch prowadzących, z których co najmniej jeden jest psychologiem. Poniżej prezentujemy opis samej metody wraz z fazami przebiegu pracy dramowej podczas zajęć.
Zapytaj o ofertę
Drama jest metodą na poznawanie świata za pomocą działania, improwizacji, wchodzenia w określone, fikcyjne role. Daje ona przestrzeń na kreowanie rzeczywistości przez osoby biorące w niej udział.
Jest metodą kształcenia i rozwoju, która tworzy sytuacje edukacyjne angażując dzieci i młodzież na trzech poziomach:
• fizycznym (aktywność ruchowa ciała, zmysły)
• emocjonalnym (zaangażowanie uczuć)
• intelektualnym (dyskusje, omówienia, podsumowanie, uaktywnienie wiedzy uczestnika)
Przebieg zajęć dramowych można zamknąć w poniższym schemacie, pamiętając o tym, iż praca metodą dramy często łączy się z innymi metodami pracy i jest nimi przeplatana.
I. Faza wstępna
a) Ćwiczenia rozluźniające i koncentrujące
Cele: zmniejszenie napięcia fizycznego i psychicznego uczniów, skupienie uwagi. Przykładowe techniki: zamykanie w stop-klatce pojęć podawanych przez prowadzącego, wizualizacja tekstu czytanego, napinanie i rozluźnianie mięśni.
b) Materiał źródłowy i odpowiedź na niego
Prezentacja materiału przez prowadzącego (np. zdjęcia, teksty, przedmioty, dźwięki i inne) i odpowiedź uczestnika. Przykładowe techniki: rzeźba, niedokończone materiały, krąg życia, rola na ścianie.
c) Sformułowanie problemu
Problem może albo wyłonić się z odpowiedzi uczestników na materiał źródłowy albo zostać sformułowany przez prowadzącego. Ma charakter otwarty, tzn. w kolejnym etapie wytwarzane będą liczne rozwiązania.
II. Faza zasadnicza
a) Działania w kontekście
Uczestnicy działają w rolach, w określonej fikcyjnej sytuacji. Przydatne techniki to takie, które kładą nacisk na przedstawienie i rozwój fabuły, np. podsłuchane rozmowy, gorące krzesło, sytuacje symulowane. Celem działań jest próba rozwiązania problemów.
b) Generowanie znaczeń i rozwiązywanie problemów
W tym etapie następuje pogłębienie myślenia twórczego w celu wyjścia poza schematy działania i myślenia określone w poprzedniej fazie i doprowadzenie do tworzenia nowych znaczeń. Przydatne techniki: skrót, gest, pantomima, metamorfozy, analogia itp.
III. Zakończenie – ocena procesu i efektów dramy
- rozwój umiejętności wyrażania siebie, pewności siebie, poczucia własnej wartości
- rozwój wyobraźni i wrażliwości
- zdobywanie wiedzy o sobie, lepsze rozumienie siebie
- możliwość spojrzenia na środowisko społeczne, lepszego zrozumienia jego zjawisk
- rozwój komunikacji, empatii, umiejętności rozwiązywania problemów
- zdobywanie wiedzy o świecie, o innych ludziach, lepsze rozumienie świata
