Jestem psycholożką, superwizorką procesów grupowych, trenerką i wielką fanką metod performatywnych w rozwoju osobistym – prowadząc warsztaty, superwizje czy inne działania rozwojowe, z radością sięgam do psychodramy, improwizacji, dramy brytyjskiej, teatru forum i teatru playback. Robię to już od ponad piętnaście lat, a od ośmiu współtworzę Fundację Atalaya – organizację opartą na zaufaniu, osobistym zaangażowaniu i wolności.

Ukończyłam psychologię na Uniwersytecie Warszawskim ze specjalizacją Wspierania Rozwoju Osobowości, studium Treningu Interpersonalnego w Krakowie, Szkołę Trenerów TROP oraz Studium Coachingu Indywidualnego, a następnie Grupowego TROP w Warszawie, a także studia podyplomowe z zakresu CSR (Społecznie Odpowiedzialnego Biznesu).

Po zakończeniu trzyletniego szkolenia I stopnia w Polskim Instytucie Psychodramy, kontynuuję naukę na II stopniu w kierunku terapeuty psychodramy.

Metody pracy rozwijałam i poznawałam (i nadal rozwijam i poznaję) podczas szeregu kursów, szkoleń i seminariów w Polsce i zagranicą.

Więcej o sposobach i metodach mojej pracy:

Superwizja jest metodą pracy, ukierunkowaną na podnoszenie efektywności zawodowej poprzez wymianę doświadczeń uczestników, formułowanie celów do wspólnej i indywidualnej pracy, diagnozowanie źródeł trudności i mocnych stron, które umożliwiają pracę nad rozwiązaniami. Podczas superwizji uczestnicy i uczestniczki dotykają również obszarów przekonań i uczuć, dzięki czemu możliwe jest pogłębienie świadomości w zakresie własnej pracy i w konsekwencji rozwój. Superwizja obejmuje pracę o charakterze rozwojowo-edukacyjnym (nieterapeutycznym).

Psychodrama to metoda terapeutyczna i metoda rozwoju osobistego, której twórcą jest Jacob Levy Moreno. U podstaw tej metody leżą kreatywność i spontaniczność – fundamenty umożliwiające naukę i rozwój elastyczności i adaptacji do zmieniającego się otoczenia, a także wpływania w sposób twórczy na swoją rzeczywistość.

Według Moreno zdrowie tkwi w otwarciu się na spontaniczne i kreatywne działanie, a psychodrama tworzy do tego przestrzeń – znaczna część pracy odbywa się bowiem właśnie w działaniu, podczas którego osoba ma możliwość doświadczenia różnych stanów emocjonalnych i sposobów bycia, a co za tym idzie poszerzania repertuaru swoich zachowań, lepszego poznania siebie i innych, zrozumienia swoich relacji. W cały proces zaangażowane jest równocześnie ciało, i ruch, którym towarzyszy werbalizacja doświadczeń w bezpiecznej relacji z osobą prowadzącą.

Na scenie psychodramy możliwe jest przyjrzenie się swoim relacjom z życia codziennego i eksperymentowanie z nowymi zachowaniami – dzieje się to w wyjątkowy sposób zamiany ról, w którym dana osoba ma w pełni wpływ na przebieg sytuacji czy dialogu, jednocześnie wchodząc w szczególne doświadczenie, jakim jest możliwość bycia w innej roli, poszerzając swoją perspektywę na daną relację, a także rozwijając szereg innych umiejętności, takich jak wyrażanie emocji, empatia, zdolność adaptacji do zmian, umiejętność rozwiązywania konfliktów i zdolność adekwatnej samooceny.

Dzięki możliwości przećwiczenia zupełnie nowego zachowania czy odmiennej niż zwykle reakcji, psychodrama pozwala na sprawdzenie chęci i gotowości do wprowadzenia tych zmian w życiu codziennym. Jednocześnie daje też możliwość przeżycia tego, czego nigdy dana osoba nie doświadczyła, a co jest jej potrzebne w procesie leczenia i rozwoju osobistego.

Psychodrama jako metoda stosowana jest w terapii grupowej, indywidualnej (tzw. monodrama), w szkoleniach, w superwizji, w coachingu, w edukacji – zarówno z dorosłymi, młodzieżą, jak i dziećmi.

Koncepcja Porozumienia Bez Przemocy (NVC) opracowana przez Marshalla B. Rosenberga, stanowi wsparcie i pomoc dla osób (m.in. opiekunów, wychowawców, rodziców), szukających skutecznych sposobów rozwiązywania nieporozumień, rozumienia, a także zaspokajania wzajemnych potrzeb. Dla pracowników praca w duchu NVC stanowi profilaktykę i wsparcie w zakresie radzenia sobie z trudnymi emocjami i jest propozycją dla tych, którzy gotowi są, by rozwijać swoje umiejętności pracy i wprowadzać zmianę w zakresie sposobu słuchania, działania i myślenia. Jednocześnie, stawiając sobie własne rozwojowe cele zawodowe, zachęcam uczestników do długofalowego spojrzenia na swojego Klienta, jego rozwój i wspólną relację.